Bilal Sonses Yaşantısını İlk Kez Gökhan Çınar'a Anlattı!

KENDİMLE MUTLU OLMAYI ÖĞRENDİM!

Programın başlarında kendisini samimi bir şekilde anlatmaya başlayan Bilal Sonses, şu sözleri ifade etti; ‘’Kariyer olarak hayal ettiğim şeylerin çok ötesinde güzel bir dönemdeyim. İçeride biraz daha karmaşık bu durum. Bazı şeylere alışmaya çalışıyorum. Karmaşık ama yine de güzel bir dönem yaşıyorum diyebilirim. Genellikle kendi halimdeyim. Sakinliği ve sessizliği çok seviyorum. Kendimle mutlu olabilmeyi öğrendim. Hayatta çok büyük isteklerim yoktur. Çok kısıtlı şeylerden keyif alabiliyorum. Gece hayatı gibi alışkanlıklarım hiç olmadı mesela. Genellikle dostlarımla ve ailemle vakit geçirmekten çok büyük mutluluk duyuyorum.

BABAMI HAYAL MEYAL HATIRLIYORUM!

Çocukluğu ile ilgili Gökhan Çınar’ın karşısında adete geçmişe yolculuk yapan Bilal Sonses, o günlere ait anılarını şu şekilde paylaştı; Babamı dokuz yaşında kaybettiğim için kendi halinde mütevazi bir ailede büyüdüm. Ben, annem, anneannem, dedem ve dayım ile yaşadım. O dönemler çok mutlu olduğumu düşünüyordum. Şimdilerde ise hiçbir şeyin tadı yok gibi. Annem babamın vefatından dolayı bana hep güçlü davrandı. Hem anne hem de baba olan bir annem oldu uzun yıllar. Çalışıp bana bakıyordu.  Şimdi düşündüğümde o yaşta bir kadına göre çok ağır yükler edinmişti. Babamı çok hatırlamıyorum. Ben beş yaşındaydım zaten annem ve babam ayrılmışlardı. Babamı çok az görebiliyordum. Onu hayal meyal hatırlıyorum. Çok sempatik biri olduğunu biliyorum. Küçükken onunla boşanmaları yüzünden pek vakit geçiremedik. Bence eşler elbette boşanabilir bu çok doğal bir şey ama çocuklarını neye maruz bırakıldığına dikkat etmeliler. O an belki o stres ve sinirle belki çocuğu düşünemiyorsun ama o çocukta ileride bu durumun yansımaları çok farklı oluyor. O dönemleri hatırladığımda çok korkmuştum, ağlamıştım. İleride ise çok fazla enkaz bırakmıştır bende. Ben babamın müzisyen tarafıyla tanışabildim. Hayata dair hatırladığım ilk şeylerden biridir bu. Yanlış hatırlamıyorsam iki buçuk yaşındayken boş kaset karşısında ben, annem ve babam şarkı kaydetmeye çalışıyorduk. Bunu hayal meyal hatırlıyorum.

BABAMIN VEFATINI YAŞIM İLERLEDİKÇE İDRAK ETTİM!

Çocukluk anılarını anlatmaya devam eden Bilal Sonses, sözlerini şu şekilde sürdürdü; ‘’Bu hayatta hep tedbirli olmamı öğreten kişi annemdir. Şu an bile hayatımın her noktasında onun söylediklerini yaşıyorum. Babam o zamanlarda da sahneye çıkıyordu. Dolayısıyla geç saatlerde eve geliyordu ve bu durum evlilikleri açısından sağlıklı bir durum yaratmadı. Onun ölümünü ise okuldan döndüğüm bir gün öğrendim. İlkokul dördüncü sınıfa gidiyordum ve sabahçıydım. Öğlen saat on iki gibi okuldan çıkacaktım. O gün annem gelip beni okuldan alacaktı. O dönemler telefon da olmadığı için ben annemi bekledim bekledim ama o gelmedi. Tam hatırlayamıyorum, ardından ben eve tek gittim. Eve tam girmek üzereyken evin önünde bir sürü ayakkabı gördüm. Çocukluğuma kazınan o fotoğrafı hiç unutmam. O dönem bu durum karşısında ağladım ama tam olarak ne olduğunu anlamamıştım. Çünkü o yaşta anlamıyorsunuz. Ölümün de tam olarak ne olduğunu bilmiyorsunuz. Babam herhalde bir ay sonra geri gelecek gibi geliyordu. Zaman geçtikçe bunun etkinlerini daha net anladım. Okulda mesela baban ne iş yapıyor diye sorduklarında kala kalıyordum. Böyle sorulara maruz kalarak anlıyorsunuz. Babamın şarkılarını sürekli dinlerim. Çok fazla anı paylaşamadığım için hatırladıklarım çok sınırlı. Kendisi zamanında müzik sektöründe olduğu için onun arkadaşlarıyla denk geldiğim zaman soruyorum. Bana bir anınızı anlatır mısınız? Nasıl biriydi? Neler yapıyordu? gibi sorular soruyorum onlara. Yirmi sene önceki şeyleri soruyorum ama en ince ayrıntısına kadar anlatmalarını istiyorum genellikle. Esir alıyorum çoğu zaman bu insanları. Babamın nasıl biri olduğu kafamda otursun istiyorum. Biraz da kendi içimde onu yeni yeni affetmeye çalışıyorum. Onun da ne yaşadığını bilemeyiz tabii.

ÇOCUKLUĞUMDA ŞARKILARIMI CD’YE ÇEKİP SATARDIM!

Müzik ile olan bağını anlatmaya başlayan Bilal Sonses, o günleri şu şekilde aktardı; ‘’Ergenlik dönemimde bizimkilere çok çektirdim. Okulumu bitirmem için bana çok nasihat ettiler. Bana müziğini yap ancak yine de bir diploman olsun derlerdi. Anneannem ile aramız çok iyiydi. Yanında büyüyen tek torunu ben olduğum için aramızda çok ayrı bir bağ oldu hep. Annem gençliğini çalışarak geçirdiği için üstümde anneannemin emeği de çok fazladır. Çocukluğum ve gençliğim yanında geçti. On üç, on dört yaşlarımda kayıt almaya şarkıcılıkla uğraşmaya başlamıştım. Rap müzik ile başladım hatta. O zaman yeni yeni kayıt programlarına ilgi duyuyordum. Hazır alt yapıların üstüne söz yazıp kaydetmeye çalışıyordum. İşi ciddiye alıp şarkı haline getirmeye başladığımda bu yaşlardaydım. Şarkılarımın içeriğinde oldum olası hep aşk vardı. Zamanında kaydettiğim şarkıları CD’lere çekip arkadaşlarıma satmaya başlamıştım. Bunu yaptığımda on yedi yaşındaydım.’’

ALDATILMAM BANA İKİ YÜZ ELLİ ŞARKI YAZDIRDI!

Hassas bir insan olduğunu aktaran Bilal Sonses, ‘’İçimdeki Sen’’ şarkısının hikayesini Gökhan Çınar’a şu şekilde anlattı; ‘’Bu şarkının özünde aşk ve aldatılma meselesi var. O olayı yaşadığımda daha on altı yaşındaydım. Bu duyguları çok yoğun yaşadığım bir dönemdi. Bu olay bana iki yüz belki de iki yüz elli şarkı yazdırdı. ‘’İçimdeki Sen’’ bunlardan sadece biriydi. İnsanlar sadece bunu duydu. Şimdi acı çekiyorum gibi bir şey yok tabii. O günleri düşündüğümde bu anılarımdan besleniyorum. Aşkı çok yoğun yaşıyordum. Aşık olduğum kişiye sana şu şarkıyı yazdım diyebiliyordum. Karşımdaki kişi ve benim için çok güzel bir duyguydu bu. Bütün hayatım bu oluyordu. Bahsettiğim o ilişki iki ay kadar sürdü. İki ayın sonunda aldatıldım. Tesadüfen mesajla öğrendiğim bunu. Çok sinirlendim ve üzüldüm. Etkisi bende aylarca sürdü. Gececi olarak o dönem otelde staj yaparak çalışıyordum. Bana tek faydası şarkılar bırakması oldu. Müzik benim için hep iyileştirici oldu. Her zaman elimden geldiği kadar olduğum gibi görünmeye çalıştım.’’

BABAMDAN AÇIKLAMA BEKLERDİM!

Programın yüzleşme kısmında babası ile yüzleşmek isteyen Bilal Sonses, şunları söyledi; ‘’Babam ile yüzleşmiş olsaydım şu an ona şu şekilde seslenmek isterdim. Açıklamasını dinlemek isterdim. Kızmazdım. Belki affedemediğim için belki de yeni yeni affettiğim için ondan bir açıklama beklerdim. Biraz daha vakit geçirmek istediğimi bilmesini isterdim. Bunu o zamanlar yapabileceğimizi düşünmesini isterdim. Neticede babam kötü bir şey söylemiyorum ama biraz daha temkinli yaşayabilirdi. O dünyaya kendisini kaptırmadan yaşayabilir ve ailesiyle olabilirdi.’’